Op goed geluk rijden we naar de gloedjenieuwe camperplaats van Tavira met wel 120 plaatsen, veuls te groot, maar we geven het Algarve Motorhome Park Tavira het voordeel van de twijfel, het ligt namelijk vlakbij het prachtige natuurgebied waar we drie jaar terug ‘wild’ stonden. (Nu verboden en terecht!) Het is woensdag 2 maart 2022 Het camperpark is aangelegd op een voor ons bekende plek. We rijden langs het enorme winkelcentrum meteen de niet te missen weg in. De campers blinken ons tegemoet. Keurig in…Ga door met lezen van “Maart”
Een goeie week waarin we niet heel veel beleven, maar wel veel ondergaan.. We rijden zo’n beetje ‘dwars over’ een route over kleine weggetjes richting Portugese grens. Die grens bestaat in ons geval uit een klein bruggetje over een minuscuul riviertje wat zomaar een uitloper van de machtige grensrivier Guadiana zou kunnen zijn. De digitale tijdsaanduidingen gaan meteen een uur terug. We zijn in Portugal, we hebben een uur gewonnen en voor de rest gaat het naadloos in elkaar over. Het is zaterdag 19 februari…Ga door met lezen van “Op Ruimte”
Twee jaar terug reden we half maart in sneltreinvaart vanuit Portugal terug naar ons “Gouwe Boltje’ Geen enkele voorstelling hadden we over hoe ‘Corona’ ons aller leven in al zijn facetten zou gaan beheersen, we pasten ons aan en bleven gevrijwaard. Omringd door zee met het mooie licht van ons ‘isola’, voelen we ons bevoorrecht en was ‘de noodzaak’ om verre verten op te zoeken niet zo heftig. ‘Buiten de gebaande paden is vaak de mooiste weg te vinden’ , is ons motto. We bleven…Ga door met lezen van “Leven in vrijheid”
Was het naïef om op 15 februari te vertrekken? Achteraf wellicht. Maar achteraf kijk je de bekende koe in z’n… en als ik in gedachten de gesprekken naloop die wij onderweg met medecamperaars hadden ging het tot pak ‘m beet donderdag 12 maart over veel, maar niet over Corona. Thuis Inmiddels zijn we alweer een kleine week op het honk in een soort zelfgekozen, lichte vorm van quarantaine. Overigens liet het nageslacht zich niet buitensluiten en hebben we elkaar, onnatuurlijk ruim zittend rond de tafel,…Ga door met lezen van “Thuis”
Gelves
De Camperplaats ligt aan een haventje in een voorstad van Sevilla aan de beroemde Quadalqivir. Die ziet er zanderig uit. Tussen de boten ligt een kleine baggerschuit die het haventje aan het uitbaggeren is. Het zand wordt in de Quadalqivir geloosd. Laat dat nou net achter de plek zijn waar wij ons precies tussen een Hollandse en een Zwitsere camper kunnen persen.
Hoogzomer, als sardientjes op elkaar en veel geanimeerde ‘stuurlui’ gesprekken over de wijze waarop de Spanjaarden de baggerwerken uitvoeren, maar niettemin heel gezellig. Het is goed toeven op deze van alle faciliteiten voorziene camperplaats.
De motor loopt nog als we met de Hollandse buren kennis maken. Leuke lui, we zullen elkaar later zeker nog spreken, maar eerst even iets anders aantrekken. De zon brandt op m’n rug. Ik zie allemaal korte broeken of (aanmerkelijk) minder om ons heen..Vanmorgen hadden wij de kachel nog aan. De trui kan uit! Na kennismaking met de Zwitserse buren en wat huishoudelijke noodzakelijkheden zitten we te genieten van het zonnetje met zicht op de rivier.
De baggerschuit laat het zand uit de haven in de rivier gulpen. Een medelander met ook belangstelling voor Spaans baggeren komt een praatje aanknopen, ‘eens even kijken hoe ze dat nou precies doen, die Spanjaarden’, ’t zal op deze manier nog wel even duren’…
Onze Nederlandse buren zeiden het daarnet nog. ‘Dat vinden wij nou zo leuk aan camperen, de vele ontmoetingen.’ En het is waar, de sociale onderlinge contacten, hoe kortstondig ook, geven vaak en misschien wel juist daarom, waardevolle herinneringen.
Uit eten gaan lukt weer niet, de Spanjaarden zijn al uitgegegeten als wij trek krijgen. Als we op zoek gaan naar een supermarkt blijkt Gelves een gezellig buitenleven te hebben, de zomerse temperatuur brengt veel mensen op straat. Het is een uur of half acht als wij voorzien van heerlijke karboodjes naar de camper lopen.
Sevilla
Het is vrijdag 21 februari 11. 00 uur ’s morgens als we met meerdere camperaars op bus 140 vlak voor de CP stappen. De campers veilig achter de fikse poort.
De halte voorbij de Torre del Oro, daar moeten we uitstappen, de bus is overvol, wij zien veel, maar niet de Torre, ‘ We moeten er hier uit’ roept de Zwitserse buur nog net op tijd..Gelukkig, hulp van een ervaren Sevilla bezoeker. Alle camperaars wensen elkaar een fijne dag en gaan hun’s weegs..
We lopen en lopen en lopen. We vergapen ons aan de prachtige monumentale gebouwen, maar genieten ook ‘gewoon’ van de sfeer in de stad. Vrolijk en jong. Open en vrij. En wachtrijen…die voor de Giraldo en de Cathedral laten we leuk staan en wandelen via het hofje, wat later de uitgang van Real Alcázar blijkt te zijn, richting Plaza España in het Parque Maria Luisa. We slenteren over een drukke boulevard vol drukbezette (eet)tentjes. Het leven gebeurt hier op straat. Kris kras manouvreren we langs de tafeltjes op de stoep. Aan de overkant staat het schitterende gebouw van de universiteit.
Talisman
Opeens krijg ik een wat achteraf staand hippie camperbusje in het oog met een uitstalling met natuurstenen kettingen.
Twee jonge vrouwen reizen naar eigen zeggen over de hele wereld met hun eigen gemaakte sieraden. Op een of andere manier spreekt het mij aan en schaf ik een ketting met een carneool aan. Jouw talisman zegt mijn lief. En dat blijft het.
Nog even de drukke, maar goed met stoplichten beveiligde, rotonde oversteken voor we het park binnen stevenen op de Plaza España af. Heel bijzonder. Hekwerken, lantarnpalen, alles heel kunstig en mooi betegeld, Om het kasteel heen is een slotgracht waar je kunt bootjevaren, wij kijken alleen maar.. en luisteren…Ergens onder een balustrade zitten twee senior signores de sterren van de hemel te gitaarspelen en te zingen.
Ik krijg, mopper, mopper, het niet voor elkaar om een geluidsvideo op te nemen, dus doen we het met de foto en de herinnering..
Het park is op zichzelf al een bezoek waard, maar dat kost minsten een dag en het is allang spaanse etenstijd. Wat dacht je wat…
Aan de dis
Uiteraard ga je Mexicaans eten in Sevilla
We lopen de drukte weer in, aan de eetboulevards is het nog steeds druk en overvol. In een zijstraat staat er een tafeltje zo maar op ons te wachten…Bij de Mexicaan..
Met dreigende Dennis in ons nek besluiten we een dag eerder op weg te gaan naar een nieuw camperavontuur. Niet van die snelle starters zijn we, maar we halen met gemak de boot van 7 uur ’s morgens. Midden in de nacht zit ik rechtop in bed, het is kwart over vier, roetnacht en denk dat ik door de wekker ben heengeslapen, probeer dan de slaap maar weer eens te vatten. Ruim op tijd staan we bij de boot van zevenen. Het is zaterdag 15…Ga door met lezen van “Een kleine week onderweg”
Buiten de gebaande paden is vaak de mooiste weg te vinden Dus….inpakken en op weg. Het is snel gezegd, maar al met al nog best een klusje. Sinds de thuiskomst na onze maiden trip,zie blogs uit 2019 https://ebenvloedprodukties.nl/category/2019/ , is er het één en ander gebeurd, of liever gezegd toegevoegd aan ons tiny house op wielen. Het was al comfortabel vertoeven, maar het zelfsupporting gebruiksgemak is met een lekker kacheltje en sterkere stroomvoorziening naar een hoger plan gebracht. De grootste aanpak zit ‘m in de…Ga door met lezen van “Hippies on the road again”
Het is half zes, zonnig en de temperatuur is nog steeds aangenaam als we in Zamora richting de 12e eeuwse kathedraal aan de Duero lopen. Wat een toevalstreffer..nooit van Zamora gehoord, maar wat een schitterende stad. We dwalen door de ommuurde stad en komen ogen tekort om de eeuwenoude gebouwen te bewonderen. Een cadeautje. Later leren we dat deze stad het Museum van de Romaanse bouwkunst genoemd wordt. De oude stad loopt via steegjes over in het ‘echte’ centrum. Smalle straatjes met hoge oude gevels…Ga door met lezen van “Op huus ân”
Het weer gaat omslaan vanuit westelijke richting. Wij rijden doorprachtig landschap vanaf de kust eerst in oostelijke, dan in westelijke richting in de hoop de weersomslag voor te blijven. Over de brug bij Fiquera da Foz houden we de Mondega rechts van ons. Rijstvelden en nog eens rijstvelden in dit waterrijke gebied. We rijden over landelijke weggetjes met dank aan de onontbeerlijke Michelinkaart. Doel is Peso da Régua, een stadje in de Douro vallei. We halen ‘het weer’ inderdaad in. Voor ons wordt het steeds…Ga door met lezen van “Aan de Douro”
Van 28 mei tot 3 juni We rijden in noordelijke richting met zicht op de oceaan tot hoog boven het water het langgerekte strand voor ons opdoemt. We parkeren even om het uitzicht te genieten. Wat een prachtig strand. Nog noordelijker heb ik bij een dorp een camperplaats gespot, maar echtvriend wil het eerst in het wild proberen en dan het liefst meteen aan het strand. Zoeken naar een speld in een hooiberg? Yep. We rijden verder langs de kust. Althans… het lijkt alsof we…Ga door met lezen van “Aan het strand dl. 2”