Het warme zuiden tegemoet

Gelves

De Camperplaats ligt aan een haventje in een voorstad van Sevilla aan de beroemde Quadalqivir. Die ziet er zanderig uit. Tussen de boten ligt een kleine baggerschuit die het haventje aan het uitbaggeren is. Het zand wordt in de Quadalqivir geloosd. Laat dat nou net achter de plek zijn waar wij ons precies tussen een Hollandse en een Zwitsere camper kunnen persen.

Hoogzomer, als sardientjes op elkaar en veel geanimeerde ‘stuurlui’ gesprekken over de wijze waarop de Spanjaarden de baggerwerken uitvoeren, maar niettemin heel gezellig. Het is goed toeven op deze van alle faciliteiten voorziene camperplaats. 

De motor loopt nog als we met de Hollandse buren kennis maken. Leuke lui, we zullen elkaar later zeker nog spreken, maar eerst even iets anders aantrekken. De zon brandt op m’n rug. Ik zie allemaal korte broeken of (aanmerkelijk) minder om ons heen..Vanmorgen hadden wij de kachel nog aan. De trui kan uit! Na kennismaking met de Zwitserse buren en wat huishoudelijke noodzakelijkheden zitten we te genieten van het zonnetje met zicht op de rivier.

De baggerschuit laat het zand uit de haven in de rivier gulpen. Een medelander met ook belangstelling voor Spaans baggeren komt een praatje aanknopen, ‘eens even kijken hoe ze dat nou precies doen, die Spanjaarden’, ’t zal op deze manier nog wel even duren’…

Onze Nederlandse buren zeiden het daarnet nog. ‘Dat vinden wij nou zo leuk aan camperen, de vele ontmoetingen.’ En het is waar, de sociale onderlinge contacten, hoe kortstondig ook, geven vaak en misschien wel juist daarom, waardevolle herinneringen. 

Uit eten gaan lukt weer niet, de Spanjaarden zijn al uitgegegeten als wij trek krijgen. Als we op zoek gaan naar een supermarkt blijkt Gelves een gezellig buitenleven te hebben, de zomerse temperatuur brengt veel mensen op straat. Het is een uur of half acht als wij voorzien van heerlijke karboodjes naar de camper lopen.

Sevilla

Het is vrijdag 21 februari 11. 00 uur ’s morgens als we met meerdere camperaars op bus 140 vlak voor de CP stappen. De campers veilig achter de fikse poort.

De halte voorbij de Torre del Oro, daar moeten we uitstappen, de bus is overvol, wij zien veel, maar niet de Torre, ‘ We moeten er hier uit’ roept de Zwitserse buur nog net op tijd..Gelukkig, hulp van een ervaren Sevilla bezoeker. Alle camperaars wensen elkaar een fijne dag en gaan hun’s weegs..

We lopen en lopen en lopen. We vergapen ons aan de prachtige monumentale gebouwen, maar genieten ook ‘gewoon’ van de sfeer in de stad. Vrolijk en jong. Open en vrij. En wachtrijen…die voor de Giraldo en de Cathedral laten we leuk staan en wandelen via het hofje, wat later de uitgang van Real Alcázar blijkt te zijn, richting Plaza España in het Parque Maria Luisa. We slenteren over een drukke boulevard vol drukbezette (eet)tentjes. Het leven gebeurt hier op straat. Kris kras manouvreren we langs de tafeltjes op de stoep. Aan de overkant staat het schitterende gebouw van de universiteit. 

Talisman

Opeens krijg ik een wat achteraf staand hippie camperbusje in het oog met een uitstalling met natuurstenen kettingen.

Twee jonge vrouwen reizen naar eigen zeggen over de hele wereld met hun eigen gemaakte sieraden. Op een of andere manier spreekt het mij aan en schaf ik een ketting met een carneool aan. Jouw talisman zegt mijn lief. En dat blijft het.

Nog even de drukke, maar goed met stoplichten beveiligde, rotonde oversteken voor we het park binnen stevenen op de Plaza España af. Heel bijzonder. Hekwerken, lantarnpalen, alles heel kunstig en mooi betegeld, Om het kasteel heen is een slotgracht waar je kunt bootjevaren, wij kijken alleen maar.. en luisteren…Ergens onder een balustrade zitten twee senior signores de sterren van de hemel te gitaarspelen en te zingen.

Ik krijg, mopper, mopper, het niet voor elkaar om een geluidsvideo op te nemen, dus doen we het met de foto en de herinnering..

Het park is op zichzelf al een bezoek waard, maar dat kost minsten een dag en het is allang spaanse etenstijd. Wat dacht je wat…

Aan de dis

Uiteraard ga je Mexicaans eten in Sevilla

We lopen de drukte weer in, aan de eetboulevards is het nog steeds druk en overvol. In een zijstraat staat er een tafeltje zo maar op ons te wachten…Bij de Mexicaan..