Van 12 tot 22 april.
Het is maar een klein stukje rijden naar Ferragudo. ‘Wel het dorp doorrijden dan vind je het wel’, aldus Johan. We leren veel, want J&L zijn hier al meerdere keren geweest. Klopt allemaal, alleen staat er luid en duidelijk verboden voor campers. Stukje doorrijden, misschien is er iets nieuws is onze optimistische gedachte. Niet dus. Terug naar het dorp. Heel leuk pittoresk en gezellig met vooral heel nauwe straatjes. We parkeren en wandelen op onderzoek. Aan het eind kun je kruipdoor sluipdoor tussen berg en huizen naar open vlakte aan de rivier. De 1e camper komt in zicht. Met de bocht mee staan er meer en komt ook het fort in zicht. Wacht eens, dat beeld ken ik uit de gedeelde camperervaringen app park4night. Prachtige plek, alleen voor overdag. Mwahh er staan er minstens 10…code invoeren, omrijden en schitterend, wat een relaxte en mooie stek. De meesten staan hier al een paar dagen. Voortgekomen uit de plotselinge sluiting van de andere plek, zo blijkt. Wij blij.
De kunstenaar zit 1e rang. Alles wat vaart komt voorbij in alle weidsheid. Het strand om het fort heen is beeldschoon. ‘ s Avonds genieten we van het uitzicht over het water en de verlichte skyline van Portimao, de grote stad, spiegelend in het water. Ook het fort is verlicht. Licht uit in de camper. Glaasje erbij. Helemaal ‘Zen’. Het is vrijdag 12 april.
Stralende zaterdag. We worden wakker met het frisse geluid van een grote groep zeeverkenners die hun optimistjes uit de containers halen, het water in slepen en optuigen. Veel kanoërs arriveren. Voor ons is het een uitgelezen stranddag. Het is laag water. We kunnen om het fort heen wandelen en op het stuk tussen jetsetstrand Praya Grande en de luwte van de achterkant van het fort vinden we een uitgelezen plek. Zwemwater prima. En zo laten wij, ervaren zonzoekers ons verbranden.
‘Het gaat hard hier hè’ … Liliane en Johan zijn hier inmiddels ook gearriveerd. Gelukkig is het de volgende dag de derde zondag van de maand en dat betekent vlooienmarkt in Ferragudo. We slenteren langs kramen vol Portugese meuk die, waar het zolderopuiming betreft niet veel verschilt van waar dan ook. We scoren op het laatst, een mens wil wat kopen, een beugelfles met oranje dop. Mooi als waterfles op tafel. De beugel past niet goed meer, dat zou nog een onderhandelings dingetje kunnen worden, maar alles valt te repareren en wat wil je voor één euro.
Bij de minisupermercado raken we in gesprek met de dame bij de kassa. Over de slechte oudedagsvoorzieningen en het voorstel de pensioenleeftijd te verhogen naar 69 jaar en dan oplopend tot ja hoe oud? ….’ cynisch’ beeldt ze uit hoe ze met de rollator naar de kassa loopt. We rekenen 5 euro en 11 cent af voor een fikse tas boodschappen.
De dagen rommelen voort, het strandweer lijkt voorbij. We vermaken ons best, er is op het water altijd reuring, maar het is winderig en fris. We bezichtigen de nauwe straatjes van Ferragudo. Het is een alleraardigst dorp. Hopelijk blijven de investeerders nog een tijdje weg hier.
Liliane komt heel lief een eigemaakt cadeautje brengen. Een ketting van schelpen (nonnetjes) en kraaltjes van de vlooienmarkt. Als herinnering aan onze ontmoeting in Quarteira. Hangen we als welkomstketting naast de schuifdeur. Leuk.
Er dreigt regen. Het gaat regenen.We gaan een rondje om met de sprinter richting binnenland. Nou ja, zo 20 km. in NO richting. In Silves zoeken we de camperplaats op voor een sanistop. De beheerder verontschuldigt zich voor de regen. ‘but Portugal needs it’. Ach ja, zo is’t maar net. Pijpenstelen nu. Een stadsbezoek wordt’m niet.
Via de lidl in Portimao, je weet wel die grote stad aan de overkant, rijden we naar een natuurstrook hoog tussen de kliffen..nou ja hoog dat is het wel, maar de parkeerstrook is een soort kuil. Nat. Met rubberlaarzen aan en naar beneden. Steil. Wel mooi. Maar het regent zo hè. Weer boven ruikt het dennenbos heerlijk. De onverharde parkeerkuil oogt natter. We moeten hieruit. Voorzichtig rijdt Harmen de sprinter weer naar de weg met kuilen en gaten. ‘Onverharde weg ‘ zegt ‘ze’. Dat zal ‘ze’ nog wel vaker laten weten.
Via Portimao, die grote stad aan de overkant weet je nog, gaan we terug naar Ferragudo. Binnendoor over de brug een stukkie van niks….tja..het duurt ongeveer een half uur voor we die bereikt hebben. De policia heeft om wat voor reden dan ook een omleiding bedacht waar ‘ze’ volkomen van de kaart van is. Overal files. Uiteindelijk bereiken we via via en via eigen inzicht de brug en zijn we met 10 minuten weer op’t honk en is het droog.
Als we s’avonds ‘in’t skemertje’ aan onze avondneut zitten denkt echtvriend iets crimineels te zien bij een ‘verre’ buur..sowieso al een heel verre buur, want houdt zich verre van welk contact dan ook. Vreemde vogel, maar toch…een inbraakpoging? Even later is het weer rustig. Onze naaste Franse buren zijn er niet…al om half 7 richting dorp gegaan….’ik ga toch vragen of hij iets gezien heeft’ zegt echtvriend als het licht bij de Fransen aangaat..joh..’die hebben een uur of wat zitten eten en drinken en nou moet ie Fifi ook nog uitlaten, het zal ‘m een zorg zijn’ opper ik nog. Harmen loopt Fransman en Fifi achterop en komt een paar minuten later weer retour…’ niet storen, die liggen allang ip één oor…aldus de conclusie van de blij lichtelijk aangeschoten buur, die even later toch nog de sluitende oplossing meldt. ‘Clandestien de plee geleegd’ ..c’est ca!
De atmosfeer is door de regen veranderd. De zwaluwen scheren over ons heen. Prachtig schouwspel. We blijven vandaag lekker ledig om de deur hangen.
Veel buurpraatjes met veel nationaliteiten. Frans, Spaans, Engels, Duits, Nederlands…iedereen koeterwaalt gezellig met iedereen. Het portugees blijft een lastige taal. Ik spel de bonnetjes van de supermarkten om woorden te leren. Overigens laat een Portugees zich door de taalbarrière niet snel uit het veld slaan. Desnoods tekent hij met een stok op de zandweg of in het stof op de auto, maar duidelijk wordt het. Lekker ongedwongen en met alle tijd van de wereld.
Met vouwfietsjes als mountainbikes rijden we via het afgesloten slufterachtige camperterrein naar de jachthaven en werven van Parchal. Onderweg schrikken de ooievaars op en klapwieken de lucht in. Op iedere rotonde staat hier een grote paal met een ooievaarsnest. Boven het drukke verkeer brengen de ooievaars hun jongen groot. Een rest afgebroken keramiekfabriek en aan de waterkant van dit slufterachtige gebied, maar dan zonder watergeulen, wordt de waterkant afgeheind met groene matten. De derde ‘Marina’ in dit kwetsbare gebied staat op de planning. Weg fouragegebied van de ooievaars. Op de gigawerf zien we giga veel boten,jachten veelal in verval. Het is er onmetelijk groot. We kunnen niet alles befietsen. Verbazing over de plannen hebben we wel.
Langs de weg terug is tegenover het natuurgebied en voormalige camperplaats, een galerie. Naar binnen gaan we door een mooie binnentuin. In meerdere vetrekken staat prachtig keramiek. We raken aan de praat met Dorinda, zaakwaarnemer en betrokken bewoner van Ferragudo. Ontzettend aardige vrouw. ‘Hebben jullie begrepen wat hier tegenover komt’ ? ‘Gekkenwerk, die andere twee jachthavens zijn nog niet eens vol, de bewoners snappen er niks meer van’. Ach, zo jammer van deze lieflijke omgeving…het gesprek gaat verder. Over de armoede, over de vroegere dictatuur…Dorinda is bevlogen en betrokken. ‘Ik weet het zeker’ zeg ik tegen de kunstenaar. ‘ Hier kopen er een herinnering. We zoeken een mooi gemaakte keramieken sinaasappel uit. Kunstwerkje! Dorinda pakt ‘m zo goed in dat uitpakken voor een foto geen optie is. Die gaat onder de onderbroeken in de kast tot we op Texel zijn. Het afscheid is hartelijk, van beide kanten oprecht blij met deze kennismaking.
Even bijtrekken en dan besluiten we eindelijk de kapel aan de weg boven onze camperplek te bekijken. Mooi uitzicht over het camperdorp…snel, de lucht betrekt, ook nog even naar het zeemanskerkje. Ai, het is goede vrijdag…devoot zit een aantal aanwezigen verdiept in eigen overpeinzing. Geen foto’s dus…als storende factor verlaten we snel dit werkelijk schitterende kerkje. Het regent van die fijne motregen waar je zo lekker nat van wordt.
Aan het eind van de middag vieren we het leven met twee flessen vino verde samen onze nieuw aangekomen jonge buren en hun twee prachtige kindertjes.
Een volgende fietstocht ( heenweg overigens meer naast de fiets gelopen, zo steil ging het omhoog) voert ons naar een prachtig uitkijkpunt boven de pier aan de kant van Ferragudo. Mooi en indrukwekkend. Daar kun je uren naar kijken.
We genieten van zon, zee en zand gedurende twee zomerse paasdagen. Daarna is de weersverwachting regen! Aan het eind van tweede paasdag zien we de bui al hangen. We pakken in en voor het weer uit vertrekken we naar Silves.
Tijd voor het volgende avontuur.
Sunny days are happy days.
Tot de volgende blog. Groeten Ina en Harm
Net de blog gelezen,wat een mooie tijd hebben jullie daar in Portugal.
Vanavond komen Johan en Liliane bij ons eten en gaan we hullie verhalen aanhoren.
Wij hebben voor 2 sept de boot vanaf Acona naar Igoumenits Griekenland geboekt en 28 okt weer terug.
Het is hier prachtig. Staan nu ergens in de midle of nowhere..heerlijk. Jullie hebben iets om naar uit te kijken. De beelden van vorig jaar waren prachtig
Het is inderdaad een geweldige mooi plaats Ferragodo.Wij gaan daar altijd naar de kapper. Ik dacht dat je er niet meer mocht staan komt er nu een jachthaven?? Dacht dat daar werd gebouwd?? Jaren terug was daar een tornado vrienden van ons hadden veel schade.
Excuus Mary voor dit late antwoord en dank voorje reactie.
De oorspronkelijke camperplaats is (vanwege jachthaven waarschijnlijk) vrij plotseling gesloten. Veel camperaars, waaronder wij, stonden dus voor de’gesloten deur’ en weken uit naar het landje bij het kasteeltje. Werd gedoogd. Dat zal nu voorbij zijn. Er schijnt een grote camperplaats vervaardigd te zijn een heel eind buiten Ferragudo, in de buurt van de Lidl.
Groet, Ina