Kleine week op de plaats rust. Van 28 maart tot 2 april
We staan prachtig, wel wat op de wind. Het is een komen en gaan van campers, daar kunnen we gebruik van maken. We verhuizen naar een paar meter verderop. Lekker in de luwte en welkom geheten door onze nieuwe buren. Regina und Gerhard, een bijzonder aardig Duits echtpaar op leeftijd. Maar ja, wat zijn we zelf.
Het camperdorpje is hier zeer divers. Zo’n 15 stuks met vele nationaliteiten. Brits, Zweeds, Italiaans, Duits en zelfs Fins, maar de camperaarster bleek een Vlaamse. Al maanden onderweg. (Vanuit Finland) Ook een aantal blog/youtubers. Meerdere snelle surfboys zitten meer in hun camper achter de laptop dan op het water.
Eerste kijk vanuit onze camper was op een aantrekkelijke Duitse jonge vrouw die in haar buscamper ongeveer 3 uur achter de pannen stond. Verse kruiden in hangmandjes aan het aanrechtje. Als we voorbijlopen kijk ik stiekem naar binnen. Toch met z’n tweeën. Vriendlief zit haar te filmen…. Vast een ‘hoe kook ik in een camper’ blog of YouTube-ers.
Daar zijn er meer van. Even verder staan 2 enorme identieke camperbussen met het opschrift Ambre et Krissa … Dat wekt toch de nieuwsgierigheid, vooral als uit iedere bus een redelijk uit de kluiten gewassen niet meer zo jonge dame tevoorschijn komt. Ze delen een wit minihondje. Uiteraard de dames even opgeyoutubed. Tjonge…twee Franse CreaBea’s. En, naar wij inschatten redelijk lucratief. Je zou er ideeën van krijgen. Dit filmpje is gemaakt en gepost achter hun campers hier in ‘de slufter’. De dames hebben er dagwerk van gemaakt. Als je zin hebt, oordeelzelf.
Midden in de natuur zitten we, maar op nog geen 2 km. staat een immense koopgoot. Niets is te gek. We parkeren onze vouwfietsjes naast de parkeergarage en gaan via de roltrap het gebouw binnen. Woonwinkels, kappers, telefoonwinkels, etc. zelfs C&A. Het moet niet gekker worden. Gelukkig ook een supermarkt en wel een van het soort waar je de vierdaagse moet lopen voor je het closetpaper gevonden hebt.
Tavira is een allerliefst stadje met historie en kleurige bloemrijke plantsoentjes. We slenteren over een brug uit de 17e eeuw. Prachtig uitzicht. Later, op weg naar de vlooienmarkt trappen we ons een ongeluk op de moderne steile verkeersbrug, ja…wij vouwfietsers staan voor niets…een amechtige tussenstop voor we naar beneden suizen geeft opnieuw een prachtig uitzicht. De vlooienmarkt was al aan het opruimen, maar evengoed nog leuke meuk gezien. Niks gekocht.
Hieronder een impressie van de omgeving.
Opeens een nacht met veel wind, met schrik wakker, hoe hoog zou het water hier komen….en zo zoek je midden in de nacht naar hoog en laag water bij Tavira. Niks aan’t handje, de ogen kunnen weer dicht, maar niet nadat ik zie dat de watertemperatuur zo’n 16 à 17 gr. is . Voor Texelse begrippen niet slecht. Waarom zwemt hier dan niemand? Gevaarlijke stroming?
In de middag kunnen we bij laag water over de dam naar een soort tusseneiland lopen. Een man is met een rubberboot aan het werk. ‘Excuse me, do you speak English’,’ I’m English’ zegt de man waarop de kunstenaar een aardige opendeur vraag stelt. ‘ Hoe staat het met de Brexit.’ Vertwijfeld heft de man de handen ten hemel, hij wil er niets meer van weten, maar als vanzelf ontspint zich een leuk en interessant gesprek met deze stevige persoonlijkheid. Nelson, Churchill en Napoleon komen voorbij. De wereldgeschiedenis in een notendop besproken aan in klein strand in de Algarve. Nu weet ik nog steeds niet of er gezwommen kan worden, dat was nl. de vraag, maar de heren hebben elkaar gevonden en zijn diep in gesprek over boten. De man blijkt eigenaar van de boot waar Harmen helemaal weg van is. Uiteraard op de kiek gezet. Het schept een band en het gesprek wordt met verve vervolgd. Kennelijk is ergens tussen de antifouling en de ,aldus de man, geweldige Dutch boat designers de wereldproblematiek weer aan de orde gekomen…ik hoor hem opeens zeggen ‘ maybe in time we all speak Mandarin’ …. Oeioei…het stokpaardje van de kunstenaar. China. De golflengte tussen de mannen is exact hetzelfde. Dat kan nog even duren. Ik maan tot afscheid, want wel of niet kunnen zwemmen vanwege eventuele stroming, als we nu niet terug gaan zullen we moeten, het wordt vloed. De mannen weken zich uiteindelijk los uit hun diepe gesprek. Met een ‘Enjoy’ en ‘heb een goed leven verder’ nemen we hartelijk afscheid en kunnen droog over. Mooie ontmoeting.
O, ja, zwemmen is geen probleem, geen sterke stroom. Men vindt hier 16 gr. veuls te koud. Wij niet en als na een dreigende morgenlucht ’s middags uiteindelijk toch de zon doorbreekt nemen we een duik. In 1x ‘door’, heerlijk water en glashelder.
Op de vouwfietsjes nemen we een afslag naar een wat toch fietspad blijkt. Onverhard, aardig wat kuilen, maar verder goed te doen. Het pad blijkt langs de vele zoutpannen te leiden. In dit deel van de Algarve wordt veel zout gewonnen. Mooi gezicht. Harmen stapt af om een stuk zout te pakken. Jawel, hij zakt door het zout in de klei, bijna tot z’n enkels. Teva’s en voeten bedekt met een laag klei. Zout hebben we!
Morgen, dindag 2 april, vertrekken we voor een avond bij vrienden in Alcantharilla.
Dan wordt het tijd voor een nieuwe episode.
Voor foto’s over deze periode klik in het menu op kiekjes Tavira.
Tot de volgende blog, groet Ina en Harmen