Van woensdag 22 mei t/m zondag 26 mei
Over de brug van de 25e juli rijden we de volgende morgen door Lissabon een nieuwe bestemming tegemoet. Het is 22 mei en een stralende dag.
De afgelopen nacht was een beetje een onrustige. Echtvriend was niet in goeie doen. De niet zo smakelijke maaltijd van gisteren brak hem wat op. Kalmpies an beginnen we de dag, maar gelukkig weer helemaal bij de pinken geniet hij een smakelijk ontbijtje.
Het is laag water in de baai. Prachtig beeld in het morgenlicht. Het mag dan een parkeerplaats zijn, maar het uitzicht is prachtig. Verspreid over de banken zien we mensen schelpdieren zoeken. Onder de rook van de wereldstad is leven met de natuur dichtbij. We stonden hier met een stuk of 4 medecamperaars. Niet de enigen dus die deze veilige mogelijkheid om Lissabon te bezoeken ontdekt hebben. ’t Zal ons benieuwen. Wij zijn de laatsten van de camperaars die de parkeerplaats verlaten. Bij het kaartenhokje lever ik de parkeerkaart in en reken de somma van €4,20 af.
De bewaking geldt tot 22.30 u. Dan is het laatste veer aangemeerd. Het gaat hier duidelijk om woon werkverkeer, want ook in het weekend is er geen bewaking. Uiteraard zijn hier geen voorzieningen, maar goed voorbereid is dit een prima en veilige plek voor een bezoek aan Lissabon, misschien heeft het te maken met de overtocht (zit ons kennelijk in de genen) maar het zal ons toch benieuwen hoe lang het duurt voordat deze overnachtingsmogelijkheid in ‘camperland’ ontdekt zal worden.
We steken nu rijdend de Taag over. ‘Ponte 25 de Abril is een bezienswaardigheid, maar veel te druk om te bekijken en van het uitzicht te genieten. We rijden ongeveer een half uur over A8 door bebouwing voor we weer van het prachtige Portugese landschap kunnen genieten.
De brug is geopend heette oorspronkelijk Ponte Salazar . 
Op de dag van de Anjerrevolutie (1974) omgedoopt in “25 aprilbrug”.
Doel is de camperplaats in Foz do Arelho. Een paar dagen aan de stroom om door te laden met als bonus een echte warme douche. Inmiddels zijn we ongemerkt tot op behoorlijke hoogte gestegen, want voor het dorp rijden we steil naar beneden op de camperplaats aan. Het lijkt hier aardig vol…’zoek eerst maar een plek, dan zie ik je later wel’, aldus de charmeur van een beheerder. Plekzoeken valt nog niet mee. We moeten rekening houden met de lengte van de stroomkabel en of de kasten niet al vol zitten met stekkers. Het is hier druk. De stroomplekken zijn klein om niet te zeggen heel klein. Buiten het terrein met stroom voorziening is het ruimer, maar ja, het is niet aars. We willen stroom en dat lukt, want uiteraard vinden we een plek. Okidoki, nu nog de beheerder vinden. Ook dat lukt, al duurt het even.’Wel come in paradise’ zegt de charmeur en overhandigt ons een kaart die op de voorruit zichtbaar moet zijn. Het bewijs van betaling bij de dagelijkse controle.
De camperplaats ligt aan een baai, lagoa de óbidos. We lopen via plankiers over het strand naar de boulevard met een ‘lands end’. Aan het eind van de baai bij de oceaan beginnen de rotsen. Beeldschoon. Beetje knullig filmpje, als proef op youtube geplaatst, maar geeft wel de omgeving goed weer.
Campercontact NKC sitecode 10004
De volgende morgen staan er lieve appjes en foto’s van het thuisfront op m’n telefoon Het is mijn jarigheid die begint als zonnige dag, maar in de loop van de morgen bewolkt. We wandelen de andere kant van de camperplaats op , langs de baai richting bebouwing. Er ligt een mooi fietspad. “Als we de fietsen ‘eruit halen’ en nog een daggie bijtekenen, kunnen we morgen een tocht maken..” Goed idee!
When I’m 69
‘Will you still need me, will you still feed me’.Verse dorade van mijn lief als feestmaal. Smullen.
De liefde van de vrouw gaat door de maag.
Het is maar goed dat we inmiddels gewend zijn geraakt aan het leven zonder (echt) warme douche. De zonnepanelen op het toiletgebouw kunnen het niet bijhouden. De warme douche staat pas na 7 uur ’s avonds ter beschikking. Tenminste, als je de beheerder kunt vinden die de sleutel heeft. Kortom de warme douche wordt weinig tot niet gebruikt en blijft veelal op slot. Een echte opfrisser dus, deze douche.
Het gele ‘pagode’- huisje zal later een kiosk blijken. Heel charmant.
Reuzejump, gat in de lucht.
Oké, fietsen wordt ‘m dus niet vanwege de stormachtige wind. We blijven dus wat om ‘de deur’ rommelen en shoppen in de miniwinkeltjes hier vlakbij. Soort buitenmodel strandhuisjes. Bemand door allerliefste oudere mensen die zich aan het opmaken zijn voor het seizoen. Nog niet alles staat op z’n plek, maar de verkoop is al van start gegaan. Leuke dingen voor de mensen..Ondertussen jongt het aan op de camperplaats. Het is vrijdag en de Portugese camperaars lijken met z’n allen op pad te zijn. Ondanks de drukte en de koude douche is het hier toch goed toeven. Gezellige sfeer in een mooie omgeving. ‘Home is were you park it’. We blijven het weekend over. Maandag staan alle Portugese campers weer op stal en zien we verder.
In het supermarktje van het dorp stuit echtvriend op, zo zal later blijken, de beste port die hij ooit geproefd heeft. Sowieso is er een groot assortiment in deze behoorlijk kleine ruimte. Als pakezels fietsen we terug.
En passant hebben we nog een boodschappentas gevuld voor de minder bedeelden in Portugal. Een charmante Portugese vrouw staat in het begin van de winkel samen met haar dochter tasjes uit te delen die je, als je dat wilt, naar believen mag vullen en afrekenen. Ze spreekt Engels en er ontspint zich een boeiend gesprekje over haar inzet tegen de armoede. Ik proef politieke interesse en vraag of ze morgen gaat stemmen. ( zondag de 26e worden hier in Portugal de Europese verkiezingen gehouden). Ja, natuurlijk gaat ze stemmen, eerst naar haar zoon in Lissabon, dan naar de kerk en dan stemmen.
Het bebouwde gedeelte langs de baai van Foz do Arelho is een dorp op zich. Langs de boulevard bijna allemaal horeca, omhoog, in lagen boven elkaar, veel appartementen. We gaan op onderzoek en klimmen via de vele straatjes langzamerhand omhoog tot de ‘bovenste’ bouwlaag en genieten van het weidse uitzicht.
langzaamaan slenteren we omhoog
We lopen tot het ‘lands end’ en vinden bij het laatste complex, je houdt het niet voor mogelijk, een Chinese winkel. Daar gaan we weer, op struin naar de koffiefilter…Nee! Weer niet! Wel een pompje voor op een waterfles. Heel handig. En een klein wasrekje. Knalroze, slecht van kwaliteit, maar een mens kan er maar om verlegen zitten. (Een ‘in actie’ foto in dl. 2).
We pakken nog de moed op om naar het strand te gaan, maar dat is geen succes. Het waait stormachtig. Zelfs wij doorgewinterde eilanders weten het windscherm niet overeind krijgen. Genant!
Het is zondag 26 mei en inmiddels ongelooflijk druk hier. Het staat hutje mutje. Hoewel allemaal aardige mensen, is het ons eerlijk gezegd iets te, maar ongezellig wordt het nooit. Het waait weer heel hard. Verder dan een korte wandeling komen we vandaag niet. In de luwte van de camper maken we het ons gezellig met van uur tot uur verschillende versnaperingen.
‘a house with 
a view’
Saúde
Tot de volgende blog, Ina & Harmen