Aan het strand dl. 2

Categorieën On the road 2019

Van 28 mei tot 3 juni

Costa de Lavos

We rijden in noordelijke richting met zicht op de oceaan tot hoog boven het water het langgerekte strand voor ons opdoemt. We parkeren even om het uitzicht te genieten. Wat een prachtig strand. Nog noordelijker heb ik bij een dorp een camperplaats gespot, maar echtvriend wil het eerst in het wild proberen en dan het liefst meteen aan het strand. Zoeken naar een speld in een hooiberg? Yep. We rijden verder langs de kust. Althans… het lijkt alsof we door onze eigen Texelse ‘dennen’ rijden. Her en der nemen we een afslag richting strand, maar een echt lekker stekkie vinden we niet. Wel nog net geen slang overreden. Haastig kronkelde hij zich net voor de auto naar de andere kant van de weg. Ook hier de zoveelste versie van ‘aan het strand stil en verlaten’. De dichtgetimmerde strandpaviljoens hebben er nog geen zin. De dag vordert aardig. Omdat we niet ver wilden rijden hadden we vanmorgen geen haast en de rit deden we, met dank aan de mooie vergezichten, kalmpies an. We rijden terug naar de parkeerplek hoog boven het strand. Blijkt zowaar een camperplek te zijn. We parkeren de auto en besluiten hier de nacht door te brengen. Even op verkenning. We lopen via vlonders en trappen naar het strand beneden. Lijkt mooi, maar gevaarlijk slecht onderhouden. Ook hier is de strandtent nog verlaten.. Van dichtbij is het lang niet zo charmant als van bovenaf.

Dit heen en weer rijden parallel aan de kust over een kilometer of veertig à vijftig leidt ons langs een langgerekt gebied van verschroeide afgebrande bomen. Dat kan dus ook, bosbranden op een paar honderd meter uit de kust. Het biedt een desolate aanblik.

Home is were you park it

En zo is’t…toch…ach ja, onder het ‘genot’ van een hapje en drankje maken we het ons toch gezellig, maar dit is nou niet bepaald wat we voor ogen hadden met aan het strand staan..enfin, morgen weer een dag, maar voordat die aanbreekt wacht ons een winderige nacht en dat is een understatement. Heftige storm. De sprinter staat te schudden op z’n wielen, en de op de kust beukende golven bulderen boven de wind uit.

De volgende morgen is de rust weergekeerd, het zonnetje straalt weer aan een blauwe hemel. Tijdens het ontbijt haalt mijn lief bakzeil en besluiten we naar de camperplaats te gaan die ik al eerder had uitgezocht.

En altijd respect voor de overstekende voetganger, maakt niet uit hoe lang het duurt.

Na een rustige rit door mooie dorpjes rijden we camperplaats Costa de Lavos op. Wie had dat gedacht..een camperplaats aan de rand van het pittoreske dorpje Lavos en goed als aan het strand. Een eldorado. Ruimte zat om een mooie stek uit te zoeken. We lopen een verkennend rondje door het dorp. Uitgestorven, want tussen de middag. We ontdekken een mini, minimercado in een klein steegje. Dit is verreweg het meest authentieke dorp dat we gezien hebben. Het voelt hier goed.

Prachtplek

Ook het dorp ligt vrijwel aan het strand. Het is onmiskenbaar een vissersdorp. En wel eentje met twee visserskampen, het blauwe en het rode kamp. Concullega’s zullen we maar zeggen. Over het ‘strand’ pad waarlangs we onze camper geplekt hebben rijdt regelmatig een blauwe trekker heen en weer het strand. Met of zonder viskisten, altijd beladen met plaatselijke jeugd.

Eens per week is er voor 5 euro een fikse zak verse (diverse soorten) vis te koop. Dat laten we helaas aan ons voorbij gaan. Onze vriezer is niet je dat en het is inmiddels zo tussen de 32 en 35 graden overdag. Wel kopen we voor een appel en een ei leeftocht bij de mini, minimercado die een ware winkel van Sinkel blijkt. De Chinese winkels kunnen aan deze plaatselijk buurtsuper nog een puntje zuigen. Ter grootte van een huiskamer en bestiert door twee dames op leeftijd. Wij vermoeden moeder en dochter. Pen en notitieblokje naast de ouderwetse kassa. Nee, pinnen is niet zo’n dingetje hier, maar spullen hebben ze.

De dagen hier glijden in warmte en rust voorbij. Gemoedelijke plek voorzien van alle faciliteiten. De stranddouches delen we met een aantal kitesurfers. Prima voor elkaar. Het wordt op enig moment zo warm dat ik in de camper blijf loungen en lezen met de ramen tegen elkaar open. Het waait ook hier pittig, maar de wind is oostelijk en warm. Mijn lief kan zich uitstekend weg laten smelten door de zon en strandwandelt er een behoorlijk aantal kilometers op los. Ieder z’n meug. Onze Portugese buren hebben een lunchtafel vol lekkers en gunnen ons een schaal met nesperas, heerlijke vruchten, lijkend op perzik, maar met een stuk of 6 dikke pitten. Smullen en nog meer smullen, want er wordt ook nog een stuk nesperastaart aangereikt. Obrigada lieve mensen.

De zon gaat hier niet bloedrood onder, maar mooi is zo’n avondlucht altijd, met een gezellig camperbuurpraatje, met zicht op de naburige ‘grote’ stad Fiqueira da Foz, en dan nog even om een ijsje naar het cafeetje. Ach..veel meer hoeft het niet te zijn..

Met het strandseizoen in aantocht heeft nu ook het kleine winkeltje met ‘strandkunst’ en andere souvenirs de deuren geopend. Leuk, want we waren hier wel benieuwd naar. De eigenaars blijkt een Amerikaans/Portugees stel. Leuke mensen. Zij, Amerikaanse, vervaardigt mobiles, dromenvangers ed van aangespoeld hout, schelpen veren ed. Daarnaast chinese meuk , maar ook azulejos in soorten en maten en mokken met diverse afbeeldingen gerelateerd aan de (visserij) geschiedenis van Lavos. Ook mokken met afbeeldingen met trekkers met vistuig in zowel blauw, als rood. ‘Dat moet wel’ zegt de Portugese echtgenoot grijnzend. We raken in gesprek met deze leuke mensen en leren weer aardig wat bij. Over het vrijwel constante geluid van elektrische bomenzagen, in de verte dan wel. Dat blijkt niet alleen, zoals wij denken, aan de bosbranden te liggen. Begin oktober 2018 dreigde orkaan ‘Leslie’ recht op Lissabon af te stevenen. De orkaan bedacht zich, boog af en kwam recht over Costa da Lavos aan land en richtte een ware ravage aan. De wand met foto’s in het winkeltje spreekt boekdelen. Ze laten zien hoe betonnen balken als luciferhoutjes door de lucht vlogen en complete daken werden afgerukt. Kortom de schade was enorm groot. Gelukkig alleen materieel. Zo ook bij de door de bosbranden in hete droge zomer van 2018 verbrande en/of geblakerde stammen. Deze zijn of dreigen om te vallen en vormen een gevaar voor de mens en omgeving. Vandaar dat er al maanden met man en macht gewerkt wordt om de stammen te verwijderen. Een helse klus.

Ook het winkeltje van deze leuke mensen raakte dakloos, de inboedel verwoest, kortom ‘alles kwijt’. Er is dus heel hard gewerkt om weer ten eerste een winkel en ten tweede koopwaar te verkrijgen en vooral te vervaardigen. We kopen een tableau azulejos, niet zo zeer voor de mooi, dan wel als herinnering aan deze leuke mensen en dit authentieke dorp.

In de reviews wordt voor de camperplek gewaarschuwd voor wilde honden, vooral voor blaffende wilde honden. Nou er loopt er hier wel ééntje. Een lief beest met een inmiddels vervaagde en verfomfaaide rode zakdoek om. Doet geen vlieg kwaad en er wordt hem ook geen kwaad gedaan. Joost mag weten hoe lang zo’n beest hier al rondwaart. Ook woont hier een aantal katten, niet wild zoals wij aan ‘wilde’ katten denken, van die uit de kluiten gewassen rovers, maar aardige beestjes, levend in de duinen, maar ook goed verzorgd. Iedere dag komt op vaste tijden een aardige op leeftijd zijnde Portugees de katten eten en drinken geven. Je kunt de klok erop gelijk zetten.

Deze foto hadden jullie nog te goed. Ons onvolprezen knalroze, maar o zo handige Chinese wasrekje.

Het is hier heerlijk en de dagen glijden warm en zonnig voorbij, maar aan alles komt een eind. Het weer zal omslaan. We trekken ons plan en gaan koers zetten richting Douro. Maandag 3 juni gaan we weer en route.

Tot de volgende blog. Ina&Harmen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *