26 april – 3 mei
Camperbuurpraat, altijd welkome uitwisseling van gegevens en dan nog reservewaterinname in de vorm van een aantal 6 literflessen; je kunt het er maar druk mee hebben.
Rond tweeën rijden we richting kust. Half en half op de bonnefooi. Het wordt een mooie rit zo dicht mogelijk langs de kust door een prachtig landschap. ‘Wat een land, wat een schitterend land’ roept de bestuurder met enige regelmaat. De bijrijder en navigator is het hier roerend mee eens.
Na een afdaling van 15%, da’s knap steil kan ik jullie vertellen, staan we bij praia boca de ria. Klein stukje strand tussen even woeste als lieflijke rotspartijen. De zon staat laag, de wind trekt aan, er staan meerdere campers. Dit wordt onze plek voor vannacht. Stormachtig nachtje, dat wel.
’s Morgens is het stralend en de camper zwart van de muggen. Ramen en deuren dicht! We hadden al kikkers gehoord. Nooit gezien gisteren, maar onder de 15% berg is een zompig mooi natuurgebied met vooral in de vroegte veel leven in de brouwerij. Met m’n ochtendkoffie is het vanachter het camperraam puur genieten.
Voor vertrek kunnen we een korte fotowandeling maken. De zon staat hoger en moeras is mugvrij.
Hier ergens in de buurt moet aan een baai echt het allermooiste strand van de Algarve zijn. Moeilijk bereikbaar, zoniet onbereikbaar. Het zou een hippiestrand zijn, maar wat zijn wij. Erop af dus. ‘Onverharde weg’ zegt ‘ze’. Dat hebben we meer gehoord. Onverschrokken draait Harmen de stenige, kuilige, gaterige weg op. De stenen worden scherper, de kuilen breder en de gaten dieper. De weg is een kilometer of 5 zegt ‘ze’. Schuddend en bonkend stuurt de onverschrokken chauffeur onze arme sprinter over de onbegaanbaarheid…dit wordt te gek.
Harmen houdt net even teveel van z’n auto om dit z’n mooie eigenbouw camper aan te doen. Terugkeren over dezelfde weg. Jan de Rooij kan er een puntje aan zuigen. Pfft…heelhuids zijn we op de verharde weg en gaan één strand verder.
Praia da Ingrina wordt de komende dagen onze plek. Met een mensenmix van hippie, hipster, surfdudes en andersoortigen in een gebied dat lijkt op ‘het Kogerstrand ‘ van vroeger. Her en der staan campers met allerlei vormen en kleuren in het gebied verspreid. Hier redden we het wel even.
De zon is zomers, de wind bij tijd en wijle kneppelhard. In de luwte van de rotsachtige kust vinden we op onze slipvaste crocs een prachtig plateautje. Wij plattelanders denken ons uniek met deze halsbrekende toer. Als we meditatief op de harde ondergrond zitten zien we op een rotspunt verder twee sportvissers hun hengels uitgooien.
Het is een bijzonder gezelschap daar op Ingrina. Harmen heeft een interessant gesprek met onze Oostenrijkse overbuur met een luxe buscamper. De man komt uit Salzburg en bekleedt een functie bij een organisatie die met de EU te maken heeft. Brexit what else is het onderwerp en, jullie raden het al, echtvriend’s Chinese stokpaardje….’aardige man’, aldus echtvriend. De heren waren het dus duidelijk eens.
Naast de luxe Salzburger bus staat een wat oudere, om niet te zeggen erg oude, heel erg oude bus met dag en nacht (zo vermoeden wij) de schuifdeur open. Matras op de grond met de achterkant schuin omhoog. Op de matras een jongeman wiens diepste interesse vast niet bij China of Brexit ligt. Wél bij z’n gitaar waaruit hij welgeteld drie akkoorden weet te plengen. Naast hem zijn vriendin. Zij zingt onder begeleiding van de virtuoos in de dop haar eigen lied.
Al rotsklauterend vinden we een soort poel. ‘t ‘t Is nog een stukkie afdalen op de crocs, maar dan heb je ook je eigen zwembad. De meestal cynische, nu optimistische man gaat eerst. ‘Goed te doen’ roept ie van beneden, ‘ Lekker water’. Ik volg en laat me in het schitterend heldere zuivere water zakken…. ‘Ze konden je kilometers ver horen’ zei de optimist later…Dat klopt. Dat kwam zo. Het water was koud. Héél koud. Verder geen commentaar…
Iedere morgen wakker worden met zo’n mooi uitzicht is een cadeautje.
We wandelen eens naar de andere kant van de baai om overzicht te krijgen van het campergebied. Wonderschoon uitzicht met de campers als dinkytoys zo klein. Je raakt een beetje beduusd van de onmetelijkheid.
Veel wandelaars zien we over het stenige pad langs het camper terrein voorbij komen. Het inspireert. Wandelschoenen tevoorschijn gehaald en de hippies gaan op pad. Via wat afslagen naar eigen inzicht komen we op een plateau met aan de ene kant diepe diepte en aan de andere kant het uitzicht op , jawel, de allermooiste baai waar toch een aantal ‘hippies’? kamp heeft gemaakt.
Blik op het de zo goed als onbereikbare baai. 
In de diepte heel kleine mensjes.
‘Lovely isn’t it’, horen we achter ons. Opeens staat daar een Brit. Geen idee hoe de man er kwam. Opeens was ie ook weer weg. Onbeschrijflijk mooi is de baai, het Britse gevoel voor understatement houden we erin. ‘Lovely isn’t it’….’yes it is’.
We wandelen verder weg uit de kust over bijna onbegaanbare paden. Hier is de begroeiing voller en kleurrijker.
Met verbazing zien we een personenauto op ons pad komen. Twee jonge gasten in een oud ‘zakjapannertje’ met een over de keien schrapende uitlaat vragen of ze hier verder kunnen. Waar willen ze naar toe dan…’geen idee’ zeggen de mannen, ‘we zijn zomaar wat gaan rijden’ …’no way’ zeggen wij. De mannen trachten te keren. Dat ‘schuurt’ de carrosserie nog wat verder op, maar goedgem(bl)utst hobbelen ze terug.
Langzaam zien we ‘onze’ baai beneden ons opdoemen. We turen of we de sprinter kunnen vinden. Nog een heel zoekplaatje. ’s Avonds eten we een hapje in het visrestaurant op het strand. Het waait dat het rookt. Bijna letterlijk. Wolken rode stof stuiven over de bergen.
Morgen vertrekken we voorzien van een rode waas naar het uiterste zuidwesten van de Algarve.
Tot de volgende blog. Ina en Harmen
Mooi verhaal. Prachtige plaatjes met een onwaarschijnlijk blauwe lucht. Fijn om weer even jullie reis mee te beleven. Zelf hebben wij vanavond onze laatste avond in ons hotel in de Vulkaan-Eifel. Morgen weer terug naar huis. Jullie nog veel plezier en rustig aan op die hobbeldeknots wegen❤
Veel plezier daar. Wij inmiddels al boven Lissabon aan de kust.
Jullie hebben het prima gedaan….alle mooie en verscholen plekjes ontdekt!! Ja, Ingrina is geweldig, met de mix aan camperaars…………en inderdaad, het verscholen strandje in de diepte, is praktisch niet meer bereikbaar als je van je camper houdt!!!!!! Wat is die 4 km lange weg slecht geworden. Wij hebben hem met de Jeep van een vriend gereden, maar oh oh wat vreselijk! Gelukkig was onze vriend blij verrast en super enthousiast over het resultaat……een geweldig strand!!!! Maar toen moesten we natuurlijk diezelfde weg weer terug….arme auto!