‘Middendoor’ rijden we zaterdag tegen de middag een prachtige en rustige rit ‘omhoog’. De Algarve uit en de Alentejo binnen. Genietend van het weidse landschap.
Ter hoogte vanwaar we een bijna haakse hoek richting kust zullen maken stoppen we.
Het loopt tegen de avond en we besluiten in deze omgeving ook de zondag door te brengen. Doorslaggevend is de mogelijkheid om aan de maaltijd deel te nemen. Met leuke medelanders zitten we die zondag aan de smakelijke dis en hebben een enerverend gesprek. Het klikt bijzonder goed. Dit en (met name mijn kunstenaar is zeer gecharmeerd) de ontmoeting met een zeer ludieke, excentrieke, creatieve en kunstzinnige Vlaamse zeventiger maakt dat deze dag een dierbare herinnering wordt.
Het is maandag 24 april 2023
Als we na een korte rit het hobbel de bobbel weggetje naar de Barragem de Morgavel oprijden. De gaten in de weg lijken dieper dan vorig jaar te zijn, maar toch door meerdere dappere chauffeurs getrotseerd. Steeds meer camperaars lijken de weg naar dit mooie gebied te vinden. Alhoewel, de zegge en schrijve tien campers zijn in dit immense gebied bijna niet terug te vinden.
Wat ons meteen opvalt is de waterstand van het stuwmeer. Met dank aan de overvloedige regenval begin december vorig jaar (Lissabon stond immers blank) is het water hier zo’n pak ‘m beet twee meter gestegen. Waar we vorig jaar nog met droge voeten het ‘eiland’ konden bereiken is dat nu bij lange na niet mogelijk. Gelukkig maar. Alhoewel, gedurende ons verblijf hier is het behoorlijk warm, fijn voor ons, maar we zien als het ware het water verdampen. Overigens is het met deze waterstand makkelijk ‘erin duiken’. Vanaf de camper maar een paar stappen het talud af voor de nodige verkoeling. Het is hier prima zwemwater. (Met shampoo…en weer schoon).
In het talud wonen talloze oeverzwaluwen. Prachtig om deze vliegkunstenaars te zien. Ze scheren zo snel boven het wateroppervlak dat ze met de camera niet te vatten zijn.
***
Het stuwmeer is ook een plek waar de Portugezen graag komen. Naar Portugees gebruik wordt de auto zo dicht mogelijk naar het water gereden en dan volgt een uitgebreide maaltijd die, zoals bv op 1 mei, een vrije dag voor Portugal, tot in de late uurtjes kan duren. De Portugese Hazes schalt door de lucht,
maar een paar dagen later heb je zomaar een heel andere kijk op de overkant.
***
Het ontwaken van de dag is van een ongelooflijke schoonheid.
Al heel vroeg zitten we buiten voor de camper te genieten van de zonsopkomst boven het meer. Als het zo stil is, zie je met enig geluk de vissen boven water springen. Barragem de Morgavel 2023 voor meer foto’s van dit mooie gebied.
***
Het lijkt alsof we hier elf dagen geheel en al zen over het water voor ons uit zitten te staren. En eigenlijk klopt dat wel, maar naast af en toe een wandeling, moet er ook leeftocht ingekocht en een was gedraaid worden. Dat is ook het camperleven. De dagelijkse huishoudelijke beslommeringen, en daarvoor hebben we de intermarché in Sines. De intermarché die ook ‘opschoon’ service aan campers biedt voor het luttele bedrag van €3,50. Sleutel van de hangsloten voor drinkwater en afvoer voor het chemisch toilet zijn verkrijgbaar bij de dame van het tankstation, zelfs gratis en voor niets na tanken of boodschappen doen. Geweldige service.
Terwijl de was draait, boodschappen doen en daarna de camper kuisen.
Vooral van de camperfaciliteiten wordt veelvuldig gebruikgemaakt. Het is soms even wachten op je beurt. Dat valt niet voor iedereen mee. De sprinter staat op de loosplek en mijn schoonmaker heeft de sleutels verkregen van de vriendelijk tankstation dame en heeft de waterkraan los gedraaid en de klep van de chemische stort geopend teneinde……een nèt aan komen rijden camperaar komt erbij staan en kijkt, draait zich om en heeft ‘allez hop’ z’n chemische cassette erin geleegd nog voordat mijn opperkuiser maar iets kon doen. De man durft dan ook nog de cassette-tuit te reinigen onder de drinkwaterkraan. Kwaaier kun je mijn echtvriend niet krijgen! Mijn normaal gesproken ‘vriendelijkheid zelve’ valt uit. (Ik draag een steentje bij door te wijzen naar het aanwijsbord waar met koeienletters ‘Pagar’ op staat.) De man met een CEO uitstraling maait met een ‘ik begrijp het niet gebaar’ z’n handen in de lucht. ‘Ich bezahle einfach’ horen we een timide vrouwenstem van achter de camper zeggen. Ze voegt de daad bij het woord. De man wacht het dan maar af. Mijn echtvriend reinigt met veel precisie de drinkwaterkraan en vervolgt dan humeurig mopperend en lekker traag zijn werkzaamheden. Als alles wat ons betreft geregeld is, klikt hij de hangsloten onder het zicht van het echtpaar dicht en brengt de sleutels terug naar de dame van het tankstation. Hij was dus echt kwaad. En dat wil wat zeggen.
***
Na zo’n werkdag kiezen we er voor om de avond en nacht door te brengen op de camperplaats aan Praia de Sao Torpes.
Een verzamelplaats voor de vele surfers en ‘gewone’ trekkers. We ontmoeten daar oude bekenden van vorig jaar, maar ook mensen die er voor het eerst komen. Het barst hier van de nationaliteiten en het uitwisselen van ervaringen en wetenswaardigheden is nooit weg. Veel kinderen fietsen, skaten en voetballen. Het is een levendig geheel. We ontmoeten hier jonge gezinnen met kleine kinderen die op één of andere manier hun werk onderweg doen of een sabbatical hebben genomen.
Camperen is booming. Het maakt de meesten nl. niks uit waar ze de nacht doorbrengen. ‘Home is where you park it’.
Zelfs op deze wat vreemde, maar inspirerende plek, die eigenlijk niet meer is dan een geasfalteerde parkeerplaats. Midden in de duinen, even de weg oversteken en je bent op een prachtig strand. Net alsof je op bv de parkeerplaats van paal 9 (Texel) mag overnachten.
***
Na een dag of elf is het tijd om verder te trekken. Ons doel is de camping Municipal in Alcacer do Sal. Niet veel verder, maar wel weer een stukje hoger in Portugal.
Het is vrijdag 5 mei 2023
en inmiddels bloedheet als we de camping oprijden. Na het overnemen van mijn paspoort mogen we een plek zoeken. Betalen bij vertrek. We vinden een heerlijk plekje en ik maak van de mogelijkheid gebruik om een handwasjes te doen. Met name ons inmiddels grauwe vliegengordijn kan een witwasbeurtje gebruiken…en na gedane arbeid….
We maken kennis met onze buurvrouw. Een Française, woonachtig op een boot in Lagos. Ze heeft haar in de offshore arbeidende echtgenoot afgezet is Lissabon is met haar camper met een tussenstop op deze camping. Ze nodigt ons uit voor een aperitief van Sangria. Leuk! Ik zal voor de hapjes zorgen.
Bijzonder is dit toch. Al die ontmoetingen. De één waardevoller dan de andere, maar de ontmoeting met deze originele Francaise zal ons zeker bijblijven.
Het was een verblijf van anderhalve dag, maar meer was ook niet de bedoeling. We willen naar de beeldschone kust van peninsula de Troja.
Het is zondag 7 mei 2023
Als we de camperplaats in Comporta oprijden. Met verbazing. Nog nooit zagen we het hier zó vol. Het is niet onze bedoeling om hier nu al te gaan staan, we willen naar het strand, en dat doen we. Ook daar is het druk, maar na een stukje lopen is er bijna niemand meer. Het is en blijft een prachtig strand.
We genieten een paar uur van zon en zee, waar we absoluut niet ingaan en rijden dan terug naar de camperplaats waar we nu een prima plek vinden. Het weekend is voorbij.
***
Terwijl ik me over de maaltijd buig, maakt Harm kennis met onze ‘achterburen’, heel aardige Belgen afkomstig uit de buurt van Brugge. Ik hoor hen geanimeerd praten en als ik er heen ga om te melden dat het eten op tafel blijkt het moeilijk losbreken uit het gesprek.
De volgende dag hebben we ons opgemaakt voor een picknick op het strand. De gekookte eitjes en bakjes fruit staan klaar, maar daar komt de Belgische buurvrouw aanlopen om gedag te zeggen, de Belgen staan op het punt te vertrekken, maar besluiten ter plekke anders. Ze blijven! Kortom, de Belgische luifel wordt tussen onze beide campers gespannen, tafel eronder, stoelen eromheen. We zullen gezamenlijk de maaltijd gebruiken. Spaghetti vongole, maar dan anders: risotto met portugese kokkels, vers uit zee, en .. Lekker! Met dank aan de Belgische kok. Maar voor het zover is, de dag is al een aardig eindje op streek, is er ruim tijd voor het aperitief.
Dit is wat je een onverwacht genoegen noemt!
***
Na hartelijk afscheid genomen te hebben, wuiven we hen de volgende dag uit.. Het is een bewolkte winderige dag, die pas laat in de middag opklaart. We houden het, behoudens een late wandeling door het (luxe) dorp rustig.
De komende dagen is het zeer zonnig en warm, maar erg winderig. We rijden met de sprinter naar het strand en gaan gewapend met parasol en windscherm op pad. Het kristalheldere turkooizen water blijft bekoren. Het waait een nu nog stuk of vier, maar zal langzamerhand oplopen tot vijf. Het is niet erg druk op het strand.
***
De eitjes zijn (alweer) gekookt, croissantjes gesmeerd, kortom, met de rugtassen al bijna om zijn we klaar om de strijd met de elementen weer aan te gaan. Maar alweer trekt de wind heftig aan en dan zijn we het zat! We kijken elkaar aan. Dit wordt ‘m niet meer. We gaan hier weg.
Wat te doen, want we hebben hier nog niet over nagedacht. Na overleg kiezen we voor rijden door het binnenland. ‘Middendoor omhoog’.
Goede keuze. Het wordt een prachtige rit. We rijden veelal niet sneller dan 50 km per uur, genietend van een prachtige omgeving. Uit een geopend raam maak ik al rijdende foto’s van afwisselende landschappen, oa wijngaarden van Pegôes, (onze favoriet.)
Zo kachelen we een goeie 130 km door zonder precies te weten ‘hoe of wat’. Google maps laat een stuwmeer zien. Barragem de Montargil. Dat lijkt ons wel wat, vooral als we campers zien staan.
Het is vrijdag 12 mei 2023
als mijn onbevreesde chauffeur een weggetje indraait. Het blijkt het begin van een waar doolhof van karrensporen met kuilen en gaten, maar de aanhouder wint. We vinden een schitterend plekje.
Het is prachtig weer, hier houden we het wel een tijdje uit, maar dat blijkt een misvatting.
Met een stuk of zes campers staan we hier van vrijdag op zaterdag, genietend van de rust. Maar de vrije zaterdag levert aardig wat recreanten op. Ook de GNR (politie) rijdt een rondje, het is hier nu eenmaal een natuurgebied. Maar. Zo. Groot. Dat kan een mens bijna niet bedenken. We wandelen een stukje en hebben een gesprekje met ruime veertiger afkomstig uit Beieren. Hij verblijft hier al een paar dagen probleemloos. Als we zaterdagavond de ‘luiken’ dicht doen, staan we nog steeds met z’n zessen; her en der verspreid.
Je voelt ‘m aankomen. …
Als we zondagmorgen de luiken opendoen zijn er nog maar twee campers. Beide met Nederlands kenteken.
Onze sprinter, en iets verderop, een wat kleiner busje. De eigenaresse weet te melden dat de rest vannacht is weggestuurd door de GNR. Zo ook de man uit Beieren. Vreemde zaak, want…
…waarom wij dan niet? We zullen het nooit weten, want we gaan dit niet afwachten. Weliswaar doen we kalm aan, maar nadat mijn lief met een emmer meerwater de zonnepanelen ontdaan heeft van aangewaaide stoffen verlaten we (met spijt in het hart) dit mooie gebied.
***
Verder noordwaarts.
In een rechte lijn omhoog. Voor de stad Abrantes rijden we een schitterend staartje Taag over.
In Abrantes zelf is een intermarché die zoals we gewend zijn van alle camper gemakken voorzien is. Ook op zondag. We maken er dankbaar gebruik van. Iets eerder dan gepland wordt ons doel een familiebezoek, ik app mijn nicht Hanneke. (Zo’n kleine 90 km noordelijker) ‘Kan je nu al met ons staan’? ‘Prima, appt ze terug, ‘ wel graag wat broodjes meenemen.’
Het is zondag 14 mei 2023
als we iets na zessen het prachtige ruim bemeten erf van nicht en neef oprijden. Een weerzien na vier jaar. Dikke omhelzingen. Nog lang zitten we bij te praten, alsof we nooit weggeweest zijn.
Een paar dagen gaan we op in het dagelijkse Portugese leven. Ontbijten met verse jus, ik bedoel verse jus, van sinaasappels ‘zo’ van de boom…eitjes van de buren, baantjes trekken in het overdekte gemeentelijke zwembad.
Zomaar ‘even’ gereden worden door Rico naar de historische stad Tomar en daar overheerlijk tafelen.
Dank lieve mensen, het waren een paar weergaloze dagen.
Het woensdag 17 mei 2023
Als we elkaar gedag knuffelen.
***
Vooralsnog rijden we in een bijna rechte lijn naar de westkust. Verdere plannen zijn afhankelijk van weer en wind, die aanhoudende sterke noordelijke wind. De weermedia blijken er ook nu naast te zitten,
maar daarover meer in de volgende blog.
Ina en Harmen.